1. Mędrcy świata, monarchowie, – gdzie śpiesznie dążycie? – Powiedzcież nam Trzej Królowie, –
chcecie widzieć Dziecię? – Ono w żłobie nie ma tronu – i berła nie dzierży, – a proroctwo Jego zgonu –
już się w świecie szerzy.
2. Mędrcy świata, złość okrutna – Dziecię prześladuje, – wieść okropna, wieść to smutna: – Herod
spisek knuje. – Nic monarchów nie odstrasza, – do Betle¬jem śpieszą, – gwiazda Zbawcę im ogłasza, –
nadzieją się cieszą.
3. Przed Maryją stają społem, – niosą Panu dary, – przed Jezusem biją czołem, – składają ofiary.
– Trzykroć szczęśliwi królowie, – któż wam nie zazdrości? – Cóż my damy, kto nam powie. – Pałając z
miłości?
4. Tak, jak każą nam kapłani, – damy dar troisty; – modły, pracę niosąc w dani – i żar serca
czysty. – To kadzidło, mirrę, złoto – niesiem, Jezu, szczerze, – co daje¬my Ci z ochotą, – od nas
przyjm w ofierze!
