1. Mizerna cicha, stajenka licha, – pełna niebieskiej chwały, – oto leżący przed nami śpiący – w
promieniach Jezus mały.
2. Nad Nim Anieli w locie stanęli – i pochyleni klęczą, – z włosy złotymi, z skrzydły białymi, –
pod malowaną tęczą.
3. Wielkie zdziwienie: wszelkie stworzenie, – cały świat orzeźwiony; – Mądrość Mądrości,
Światłość Światłości, – Bóg-Człowiek tu wcielony!
4. I oto mnodzy ludzie ubodzy – radzi oglądać Pana. – Pełni natchnienia, pewni zbawienia, –
upadli na kolana.
5. Długo czekali, długo wzdychali, – aż niebo rozgorzało; – piekło zawarte, niebo otwarte, –
Słowo się Ciałem stało.
6. Hej, ludzie prości, Bóg z nami gości, – skończony czas niedoli! – On daje siebie, chwała na
niebie, – mir ludziom dobrej woli.
